با خواندن ادبيات ما چند بار فرصت زيستن داريم و در قالب بسيار آدمها و مكانها و زمانها، زندگي ميكنيم. ماريو بارگاس يوسا ميگويد: دنيايي بدون ادبيات و انسانهايي كه نه شعر ميخوانند و نه رمان، جامعهاي خشك و افسرده به وجود مي آورد، با آن واژگان كم مايه و بيرمق ناله و اداهايي ميمونوار جاي كلمات را ميگيرد