جاودانگی

هرگز به این پی نخواهیم برد كه چرا مردم را ناراحت می‌‌‌كنیم؟ از چه چیز ما ناراحت می‌شوند از چه چیز ما خوششان می‌آید؟ چه چیز را مسخره می‌بینند؟ تصویر ما برای خودمان بزرگترین راز خود ماست. تا وقتی ما با

دیگران زندگی می كنیم ما تنها آن چیزی هستیم كه اشخاص دیگر ما را چنان می‌بینند. فكر كردن به اینكه دیگران ما را چگونه می بینند و تلاش برای اینكه تصویر ما حتی الامكان جذاب باشد نوعی فریبكاری است. اما آیا میان خویشتن خویش و خویشتن دیگری میانجی مستقیم غیر از چشمها وجود دارد؟ آیا عشق بدون آنكه با دلواپسی تصویرمان را در ذهن معشوق دنبال كنیم امكان دارد؟ وقتی دیگر دلواپس آن نباشیم كه در چشم محبوبمان چگونه دیده می‌شویم؟ معنایش این است كه دیگر عاشق نیستیم؟

میلان

کوندرا - جاودانگی