نمايش منهاي دو با بازي سيامك صفري و حسن معجوني را ديدم و ارزش ديدن دارد.
سیامک صفری، محمدحسن معجونی، علی سرابی، پگاه آهنگرانی، باران کوثری، لیلی رشیدی از بازيگران اين تئاتر هستند هر چند از بازي داود رشيدي به هيچ وجه خوشم نميآيد اما كارگردانياش در اين تئاتر قابل قبول بود.
هر چند به نقش كارگردان اعتقاد زيادي دارم اما ياد اين جمله حسن معجوني ميافتم كه ميگويد: "من بازیگرم. دوست دارم کارگردان قرائت خودش را از نقش بگوید نه اینکه به من درس بازیگری بدهد." يا اين جمله "عدهای فیلمسازی را نمیدانند اما ادای کارگردانی درمیآورند. بعضیها فکر میکنند فقط باید امر و نهی کنند و به کار بازیگر جهت بدهند. در صورتی که باید خواست خود را شرح بدهند و من بازیگر بتوانم آن را با روشهای خودم دربیاورم" و فكر ميكنم كه اين تئاتر رو سيامك صفري و حسن معجوني به اين حد از كمال رساندهاند.
عاشق بازي سيامك صفريام، صدا و نوع حرف زدنش و به ويژه تكرارهايي كه واقعاً با تسلط كامل انجام ميشود اين بازيگر را به حد كمال ميرساند هر چند خودش ميگويد: "آدم كمالطلبي هستم. هنوز به شدت تمايل دارم در عرصه بازيگري اتفاقات بزرگي برايم رخ بدهد بنابراين هنوز به رأس هرم بازيگريم نرسيدهام."